Głoszenie królestwa Bożego i wezwanie do nawrócenia
Wyobraźmy sobie Jezusa, który przez trzy lata chodził po Galilei, nauczał w przypowieściach, dokonywał cudów, ale przede wszystkim tłumaczył uczniom, jak mają stać się apostołami pełnymi mocy, wiedzy i zrozumienia. Jezus nauczał nie tylko słowami, ale też swoim życiem, czynami i przykładami. Jedną z najważniejszych lekcji jest przypowieść o Miłosiernym Ojcu, która ukazuje istotę Bożego miłosierdzia, nawrócenia i miłości.
Przypowieść o Miłosiernym Ojcu
Jest to opowieść o ojcu i dwóch synach, z których każdy reprezentuje inną postawę wobec Boga i życia. Ojciec pozwala młodszemu synowi odejść z majątkiem, co w tamtej kulturze było nie tylko niezwykłe, ale i pełne odwagi. Ojciec pokazuje tym samym zaufanie i szacunek do decyzji syna, nawet jeśli wie, że są one błędne. To przypomina nam, że Bóg daje nam wolność – wolność wyboru, nawet jeśli prowadzi ona do trudności.
Młodszy syn podejmuje decyzję o odejściu, chcąc “coś osiągnąć”, ale życie bez Ojca okazuje się porażką. W końcu, z głodu i rozpaczy, postanawia wrócić. Jego decyzja o powrocie jest kluczowa – to pierwszy krok ku nawróceniu. Warto zauważyć, że wraca nie z tęsknoty, ale z potrzeby – jest głodny. Bóg jednak przyjmuje go takim, jaki jest, bo ceni przede wszystkim decyzję nawrócenia.
Ojciec Miłosierny – wzór miłości
Ojciec w przypowieści zachowuje się w sposób, który łamie ówczesne normy. Widząc syna, nie czeka, nie zachowuje dystansu, jak nakazywała tradycja. On wybiega, przytula go i nie pozwala dokończyć przygotowanego wcześniej wyznania. Ojciec cieszy się powrotem syna i zwraca mu godność – daje mu suknię, pierścień i organizuje ucztę.
To pokazuje nam obraz Boga, który kocha w pełni – zarówno w sposób “męski”, jak i “kobiecy”. Bóg w tej przypowieści jest przedstawiony jako Ojciec pełen miłosierdzia, ale również jako Matka, która troszczy się, biegnie, przytula i cieszy się z każdej decyzji nawrócenia.
Starszy syn – symbol pychy i zamknięcia
Starszy syn, choć cały czas jest blisko Ojca, w rzeczywistości jest od Niego daleko. Jego postawa pełna jest pychy, zazdrości i złości. Zamiast cieszyć się z powrotu brata, zazdrości mu odwagi i wymyśla oskarżenia, które nie mają potwierdzenia w rzeczywistości. To symbolizuje ludzi, którzy są blisko Boga na zewnątrz – w praktykach religijnych, w życiu codziennym – ale ich serca są pełne lęku, osądzania i grzechu.
Lekcje z przypowieści
1. Bóg ceni decyzję nawrócenia – Nieważne, jakie były nasze motywacje czy błędy, Bóg zawsze przyjmuje nas z miłością, jeśli tylko postanowimy wrócić do Niego.
2. Boża miłość jest bezgraniczna – Tak jak Ojciec Miłosierny przyjął syna i zwrócił mu godność, tak Bóg obdarza nas swoją miłością bezwarunkowo.
3. Pycha i zazdrość oddzielają nas od Boga – Można być blisko Boga w sensie zewnętrznym, a jednocześnie bardzo daleko od Niego sercem. Musimy pracować nad sobą, pokonywać pychę, zazdrość i lęk, aby w pełni otworzyć się na Bożą miłość.
4. Bóg jest pełnią miłości – zarówno Ojcem, jak i Matką – Każdy z nas, niezależnie od płci, jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga. Mamy naśladować Go w miłości, miłosierdziu i trosce.
Wezwanie do nawrócenia
Jezus przez trzy lata głosił Królestwo Boże, wzywał do nawrócenia i uczył swoich uczniów, by stali się apostołami. Podobnie i my jesteśmy wezwani do nawrócenia i do dzielenia się Ewangelią. Nawrócenie zaczyna się od decyzji – takiej, jaką podjął młodszy syn. Nawet jeśli na początku jest to tylko “głód”, czyli potrzeba, Bóg przyjmuje nas z otwartymi ramionami. Nie czeka na nasze perfekcyjne wyznanie win, ale na naszą wolę powrotu.
Niech przypowieść o Miłosiernym Ojcu będzie dla nas inspiracją do otwierania serca na Boga i do stawania się świadkami Jego miłości w naszym codziennym życiu. Jezus wzywa każdego z nas: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Zaufajmy Mu i podejmijmy decyzję o powrocie, o zbliżeniu się do Ojca, który zawsze czeka z otwartymi ramionami.
Modlitwa:
Panie Jezu, Ty, który w przypowieści o Miłosiernym Ojcu ukazałeś nam nieskończoną miłość Boga, naucz nas podejmować decyzje o nawróceniu, nawet wtedy, gdy czujemy się zagubieni i niegodni. Pomóż nam dostrzec w Twoim Ojcu miłość, która przebacza, przygarnia i przywraca godność.
Spraw, abyśmy, jak młodszy syn, mieli odwagę wracać do Ciebie, a jednocześnie strzeż nas przed pychą starszego brata, który nie potrafił się cieszyć z Twojej miłosiernej miłości. Naucz nas być jak Ty – pełnymi miłości i cierpliwości wobec innych.
Maryjo, Matko Miłosierdzia, Ty, która zawsze prowadzisz nas do Jezusa, naucz nas dostrzegać nasze braki i przynosić je do Twojego Syna z wiarą, że On przemieni nasze serca. Mów za każdym razem do nas: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”.
Niech Twoja łaska, Panie, dotknie nas i przemienia nas, abyśmy, odnowieni w Twojej miłości, mogli być świadkami Twojego miłosierdzia w świecie.
„Zdrowaś Maryjo…”