Św. Brunon z Kwerfurtu (ok. 974–1009) był niemieckim misjonarzem, biskupem i męczennikiem, znanym również jako Bruno Bonifacy. Pochodził z arystokratycznej rodziny saskiej i kształcił się w szkole katedralnej w Magdeburgu, która uchodziła za jedną z najbardziej renomowanych w Niemczech. Po studiach został kapelanem cesarza Ottona III, z którym łączyła go bliska przyjaźń.
W 998 roku, zainspirowany duchowością św. Romualda, wstąpił do zakonu benedyktynów i przyjął imię Bonifacy. Żył jako pustelnik w Pereum koło Rawenny, gdzie spotkał m.in. Benedykta i Jana – późniejszych męczenników. Na prośbę Bolesława Chrobrego grupa misjonarzy z Pereum udała się do Polski w 1001 roku; Bruno dołączył do nich po uzyskaniu zgody na działalność misyjną.
Jako biskup misyjny prowadził ewangelizację na Węgrzech, w Kijowie oraz wśród Pieczyngów nad Dnieprem. W Polsce założył kościół św. Wawrzyńca w Łomży. W 1009 roku, podczas misji na pograniczu Prus i Rusi, został zamordowany wraz z 18 towarzyszami przez pogańskich Jaćwingów.
Św. Brunon jest autorem “Żywota św. Wojciecha” oraz “Żywota Pięciu Braci Męczenników”, które stanowią cenne źródła do dziejów wczesnośredniowiecznej Polski i Europy Środkowej. Jego kanonizacja miała miejsce między 1019 a 1025 rokiem, prawdopodobnie w Niemczech. Wspomnienie liturgiczne św. Brunona obchodzone jest 12 lipca.
Jest patronem Warmii, diecezji łomżyńskiej i ełckiej. Jego życie i męczeńska śmierć są świadectwem niezłomnej wiary i poświęcenia w głoszeniu Ewangelii wśród ludów pogańskich.
W 1004 roku Brunon napisał “Żywot drugi św. Wojciecha”, będący hagiografią św. Wojciecha, biskupa praskiego i męczennika. Dzieło to powstało prawdopodobnie w Rzymie i było redagowane podczas podróży Brunona po Niemczech i Węgrzech. Zachowało się w dwóch redakcjach: dłuższej i krótszej.
W 1006 roku Brunon napisał “Żywot Pięciu Braci Męczenników”, opisujący życie, działalność i okoliczności śmierci pięciu braci męczenników: Benedykta, Jana, Mateusza, Izaaka i Krystyna. Autor znał osobiście Benedykta, Jana i Barnabę z pobytu w Pereum, gdzie działał św. Romuald z Camaldoli.
Brunon z Kwerfurtu jest również autorem listu do króla Henryka II, znanego jako “Epistola Brunonis ad Henricum regem”. List ten dotyczy ówczesnych stosunków polsko-niemieckich i popiera politykę Bolesława Chrobrego.
W 1009 roku Brunon udał się na misję do Prus, gdzie nawrócił na chrześcijaństwo króla Nethimera wraz z trzystu mężczyznami. Jednak inny książę z tej ziemi nakazał pozbawić życia Brunona i jego towarzyszy. Ocalał tylko jeden – Wipert, późniejszy autor relacji o męczeństwie biskupa.
Św. Bruno z Kwerfurtu jest uważany za patrona Warmii, diecezji łomżyńskiej i ełckiej. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 12 lipca. Jest również patronem licznych parafii, m.in. w Bartoszycach, Chicago, Elblągu i Giżycku.